Folk Festival Filthy Horse - Jolly Roger - James Spencer MOC Perron Hamme (12-04-2024) reporter & photo credits: Marcel info band: Filthy Horse - Jolly Roger - James Spencer info club: MOC Perron © Rootsville 2024

Het was al een hele tijd geleden dat ik nog eens naar Het Perron was afgezakt. Niet echt mijn “cup of tea” wat daar werd geprogrammeerd, maar kijk, daar kwam nu eens verandering in. Onder de noemer “Folk Festival” stond er terug wat interessants op het programma. Nu moet men niet denken dat we hier te maken kregen met de pure folk, maar meer iets wat je in de categorie Celtic Punk Folk kan plaatsen, en laat ik daar nu wel pap van lusten. Het eerste buitenoptreden van het jaar op het vernieuwde podium dus hoopte ik dat de weergoden de mannen wat gunstig zouden zijn. En de weergoden waren zeer gunstig. Aangename temperatuur had het volk laten afzakken waardoor de tuin van Het Perron goed was gevuld, so let’s have a party !

Filthy Horse, is de bende die het vuur aan de lont mochten steken en zowaar ook de Local Heroes. Het was ook al een tijd geleden dat ik de mannen aan het werk zag dus ideaal om daar iets aan te doen. De band werd opgericht door Francis van den Broeck samen met Peter van den Broeck en youngster Dries Verhelst. Het idee om rocknummers met een folk jasje te brengen stamt al van de beginperiode. Francis is namelijk liefhebber van dit genre, vooral van ‘The Pogues’. Deze invloeden zijn dan ook duidelijk merkbaar in hun muziek.

Om de nummers een juist tintje mee te geven wordt violistves De Waele (‘Sons of Sirius’) bij de band betrokken die bij deze Wouter Verhelst vervangt, gezien deze zijn ding aan het doen is op de Bluesroute in Terneuzen, en Davy van Kerschaver op de banjo. Sterke blazerssectie met Kris Willocx op trompet en Christophe Claessens op de sax. Met “War And Beer” brachten ze al een “fakke” schijf uit. Kort gezegd, men neme een grote “kastrol” gooi daar een beetje Dropkick Murphys in, een toefje Pogues en een snuifje Flogging Molly, voegt daar het geweldige motto “ It Ain’t A Stallion If The Horse Has No Balls’ bij en je krijgt “the real deal”. Hell Yeah!

Geen eindeloos gitaar geleuter maar recht-voor-de raapse songs met ‘Sinners tatoo’, ‘Drums’, het meer dan gekende ‘Irish Rover’ of het mooie ‘Fields Of Flanders’. Het was weer genieten geblazen. De mannen hadden er meer dan zin in en gingen verder met het meegzongen ‘Wild Rover’, ‘Drunken Lullabie’ en de partysong bij uitstek ‘Fiesta’ van The Pogues. Francis weerde zich alweer als een duivel in een wijwatervat en de set werd volle gas afgespeeld met ‘To The Sea’ en de schitterende afsluiter ‘Pog Mo Thoin’ wat zoveel betekent als “kust mijn …”. Deze prestatie verdiende een bisser en die werd dan ook zonder morren geserveerd.

Even naar binnen, want tussen de twee hoofdacts mocht James Spencer zijn ding komen doen.Vorig jaar maakte ik aangenaam kennis met singer-songwriter James Spencer. De man is afkomstig uit North Devon. De kern van zijn muziek is het verlangen om verhalen te vertellen. Verhalen over het leven, liefde, verlies en folklore. Hij schrijft liedjes die bestaan uit met folk en country doordrenkte rock. James speelt sinds 2015 in een populair duo, Bicycle Repair Man. Als multi-instrumentalist put hij uit traditionele akoestische geluiden en combineert deze met pop/punk/rockritmes.

In 2019 bracht hij zijn eerste album “Shine The Light” uit en in 2023 kwam de nieuwste telg “Lucky Man” uit. Als je een fan bent van het vroege Mumford & Sons, The Levellers, Frank Turner of Mad Dog Mcrea, dan is James de man die je moet hebben. James leverde een aangename eerste set af gevuld met zijn doorleefde songs, zo uit het leven gegrepen. Met songs als ‘My Town’, ‘Lucky Man’, ‘Why are They Fighting’ of ‘Your Ships Coming In’ wist hij de liefhebbers meer dan te bekoren.

Hierna mochten we ons terug richting tuin begeven voor Jolly Roger. Knettergekke bende deze Cornish sea-punk folkband. Ze vallen ergens tussen het geluid van The Dropkick Murphys en Levellers in. Geïnspireerd door de zee en opgegroeid in de piratenhaven van Penzance (Cornwall), gebruiken ze nautische metaforen en piratengeschiedenis om zich uit te spreken over geestelijke gezondheidsproblemen en ook over de betere dingen in het leven, zoals bier drinken. Jolly Roger is een eclectische mix van shanty-vibes, humor en Keltische punk.

Deze zeeschuimers, bestaan uit Lady Of The Sea, Samantha Hannah – mandoline, gitaar en vocals, Shipwreck Steve – vocals en gitaar, Bos’N2Toes (Smooth) – vocals en bas en Jony The Plank – fluit en drums. Terug in Hamme in volle glorie en volledig klaar om hun kanonskogels af te schieten en uw schip te enteren…Yo ho ho sailor…batten down the hatches here is Jolly Roger !!

En zoals verwacht werd het een feestje. Het viertal ging al meteen op het gaspedaal staan met ‘Hole In My Glass’. James Spencer mocht dan het podium op om ‘Yo Ho Sebastian’ mee te zingen, waarna er verder werd gedaan met ‘Sail Away’ en ‘Born A Pirate’. Dikke fun dus en ambiance verzekerd. De gekste van de bende is echter Jony The Plank deze drummer is van een speciale categorie en haalt de gekste toeren uit.

Echter weet hij ook hoe je dwarsfluit moet spelen, en hoe ! High speed is zowat het sleutelwoord hier, want Jolly Roger laat de aanwezigen niet op adem komen en zo vuurden ze nog ‘’Fishermens Girl’ op ons af. Met ‘Pledge’ kregen we ook een voorsmaakje van wat op de nieuwe cd zou moeten komen te staan. Zoals Lady of The Sea placht te zeggen :” a song about shitting yourself”. Stilaan kwam het einde in zicht met ‘Silente Mountain’ om dan af te sluiten met het toepasselijke ‘End Of The Show’. Pfff, het was even bekomen van deze gig. Echter werden zonder veel moeite nog een drietal bissers weggeven zoals ’20 Shots Of Whiskey’ om te eindigen met het toepasselijke ‘Drunk Again’. Hopla ! Hierna hesen deze piraten de zeilen en vertrokken richting Tortuga.

James Spencer mocht dan met een tweede set de avond afsluiten. Perfecto !! Fijne avond moet ik zeggen en ik had mij weer ongelofelijk geamuseerd. Toppie gasten ! Cheers !

Marcel